Lex is het zat!

Lex Immers is het spuugzat! De kritiek op zijn functioneren bij Feyenoord neemt inmiddels zulke vormen aan dat hij er nu genoeg van heeft! 'Er zijn een paar journalisten -ik ga geen namen noemen - die mij lijken te willen neerhalen. Geen idee waarom', aldus Immers. 

 

 Nou Lex, deze jongen hier heeft wel een idee. Bijvoorbeeld het feit dat je nog nooit hebt gelachen in het veld. Je mag een beroep beoefenen waar elk kind -en menig volwassene- van droomt. Je verdient een klap geld in één seizoen waar de gemiddelde Nederlander tien jaar voor moet werken. Dan is het voor sommige mensen heel lastig te begrijpen dat je daar geen plezier aan lijkt te beleven. Ik kan mij zo snel geen enkele voetballer voor de geest halen die ik nog nooit heb zien lachen. Zelfs erkende chagrijnen als Fernando Couto, Roy Keane en Diego Simeone zag ik weleens lachen. Meestal na een smerige charge, maar toch.

Ik snap dat je aan de ene kant weinig te lachen hebt als Rene van der Gijp bij gebrek aan Manolev weer eens een betoog over Tim Immers' gebrekkige efficiëntie en techniek begint. Als je weer te horen krijgt dat, wanneer je 10% van je opgelegde kansen afgemaakt had, je vorig seizoen met afstand de Gouden Schoen op had mogen halen. Maar aan de andere kant zou je juist dáárom plezier uit moeten stralen. Om met jouw beperkte kwaliteiten al anderhalf seizoen in de basis te starten in het mooiste stadion van Nederland is toch het mooiste wat er is? Je zou iedereen uit moeten lachen!
De spelers om je heen barsten van het talent waardoor elke aanval een seconde stokt zodra de bal in jouw voeten belandt. Lex had namelijk nog niet gezien waar de bal vervolgens heen zou moeten, terwijl het hele stadion al naar het volgende station stond te wijzen. Dan moet je toch potdomme genieten van het feit dat je daar lekker mag lopen schutteren tussen die toppers in de dop?
Het volledige team om hem heen, inclusief een aantal wissels, zijn al in het Nederlands elftal gedebuteerd. Lex niet. Lex is nog nooit in verband gebracht met het Nederlands elftal. Waarom niet? Omdat Lexie niet goed genoeg is. Dat ziet iedereen, behalve Lex zelf. Hij wil het in elk geval nog niet zien.

 

In hetzelfde artikel roept Lex dat hij zich in het veld niets aantrekt van de kritiek op zijn spel. De gemiddelde Studio Sport-kijker heeft aan de samenvattingen op zondagavond genoeg om te weten dat dit allesbehalve het geval is. Lex denkt bij elk balcontact na of hij het wel goed doet. Of Rene van der Gijp een fragment van deze actie gaat laten zien, omdat het weer aantoont dat Lex bij Roda JC, ADO of Utrecht past, maar dat Feyenoord een stapje te hoog is.

Afgelopen weekend mistte Lex een enorme kans op de 2-0. Eventjes later stond Feyenoord 1-2 achter. Op de stelling van een journalist van Studio Sport na afloop dat dit een hele belangrijke misser was, begon Lex een beetje te stotteren. Hij probeerde zich er aan alle kanten uit te lullen. Hij kreeg toen ie zichzelf vrijspeelde namelijk een vinger in z'n oog. Hierdoor zag hij helemaal niets! Lex was blij dat ie de bal nog richting doel kreeg, zo weinig zag hij!
Terwijl een goede speler gewoon weet waar het doel staat, ook al doet zijn oog auwie. Een goede speler blijft rustig en probeert de bal in het hoekje te schuiven. Lex ramt de bal blind (lexerlijk) op de keeper.
Hoe mooi was het geweest als hij gewoon gezegd had hoe het echt zat: 'Ja ik speelde mezelf goed vrij en toen raakte ik weer volledig in paniek! Verdomme! Weer hè!? Het spookte door m'n hoofd hoe stoer het zou zijn als ik hem in de kruising zou peren. Hoe ik dan zonder te lachen en heel boos kijkend voor het publiek m'n handen omhoog zou houden. 2-0! Hoppa!! Wedstrijdje gespeeld! Vet stoer! Kijken wat ze dan morgen over me zullen schrijven!! Ja en toen ik weer bij zinnen kwam had ik al gemist. Zonde. Maarja, misschien lukt het de volgende keer, al denk ik van niet hoor'.
Dan zou ik Lex al gauw een warm hart toedragen.

Ik heb Lex éénmaal zien lachen. Buiten het veld dus. Het was bij Feyenoord-tv, een aantal maanden geleden. Een jong binkie mocht Lex een paar vragen stellen. En wat was de eerste die hij stelde? Het zal u niet verbazen; 'Meneer Immers, waarom lacht u nooit?'. Terwijl hij het zenuwachtige jongetje eerst nog stoer/boos aankeek, gebeurde er iets onverwachts; hij glimlachte! Heel even.
Hier ontmaskerde Lex zichzelf. Hij vertelde iets in de trend van concentratie, bladibla.. Maar Lex, die door trainers en medespelers steevast een "lieve, verlegen jongen" genoemd, maar naar de buitenwereld toe zichzelf een masker probeert voor te houden, moest glimlachen.
Altijd staat hij bij opstootjes en relletjes vooraan te duwen en te schreeuwen. Tatoeages tot z'n oren. Het loopje, alsof hij twee onzichtbare toiletrollen onder z'n oksels heeft zitten. Altijd maar z'n best doen om zo stoer mogelijk over te komen.

Daarom, Lex, zijn er journalisten die je willen neerhalen.
Zij hebben niet die glimlach gezien, waardoor ík weet wat voor onzekere, bange, maar waarschijnlijk fijne snuiter er achter dat masker zit.