Lachen in de bouw!

De Telegraaf trapte gister weer even een open deur in (waar ik zelf overigens ook niet vies van ben): "Oostblokker verdringt bouwvakker".
Logisch dus. Als een Pool je badkamertje belooft te renoveren voor €15,- per uur en de gemiddelde Nederlandse loodgieter komt niet voor minder dan €40,- per uur, dan is voor een blind paard de keuze snel gemaakt. Een Nederlandse zelfstandige of aannemer moet verzekeringen, pensioen, belastingen, gereedschap, een auto, etc. van zijn uurloon betalen. Die redt het niet met minder dan €35,- per uur. Een oostblokker heeft (de meeste) van die uitgaven niet en kan voor een habbekrats aan de slag, om van dat geld als een god in Polen te gaan leven. Komt bij dat ze het (meeste) geld niet in Nederland uitgeven, maar in hun thuisland. Alstublieft: één van de ingrediëntjes voor een omvallende economie.

De grote aannemers in de nieuwbouw interesseert het geen reet of het werk een beetje knap gebeurt, als het maar goedkoop is. Grote bedrijven als BAM klagen dat ze geen monteurs kunnen krijgen. Nee, die duizenden werklozen die rondlopen krijgen meer uitkering dan die €1500,- netto die ze bij bijvoorbeeld BAM, Cofely of Imtech kunnen verdienen. Dan kan je beter gokken dat het werk weer aantrekt en je weer een normaal salaris kan beuren.
Ik heb een tijdje op wat Nederlandse nieuwbouwprojecten rondgelopen, en daar rolden de tranen over mijn wangen. Van verdriet, welteverstaan.
Omdat alles zo snel en goedkoop mogelijk moet, word het werk er werkelijk ingestampt. Ik zal dan ook nooit een nieuwbouwhuis kopen nu ik weet hoe er aangekloot en geprutst wordt.
Ik was de renovatiebouw bij particulieren gewend. Ook hier was uiteraard tijdsdruk, maar er worden veel hogere eisen aan het werk gesteld. En dat mocht ook ietsje meer kosten en dus wat langer duren.
De laatste jaren is ook daar de kwaliteit echter achteruit gehold. Mensen houden de hand op de knip. Gaan zelf lopen kloten en bellen de vakman pas als ze al iets hebben stuk gemaakt of als iets niet goed werkt. De gekste dingen kom je tegen, waarbij vooral purschuim en kit populair zijn.
Mensen huren alleen als het écht moet nog iemand in. Vaak oostblokkers. Opvallend vaak kunnen deze mannen álles zelf. Van stuken tot tegelzetten en van timmeren tot loodgieteren en elektrawerk; alles door 1 à 2 Polen. Het ziet er alleen in de meeste gevallen niet uit en na een jaartje komen de problemen. Als Jerzey en Premislav al lang en breed in Polen zitten worden de voegen zwart, de kit en het stuukwerk laat los en er begint van alles te schimmelen; ik heb het allemaal gezien.

Er zijn ook Nederlandse bedrijven die in een zoektocht naar werk van alles gaan doen waar ze geen verstand van hebben. Zo was er een keer een mevrouw die een uitbouw had laten plaatsen door "De Klussenier". Naar volledige tevredenheid overigens. Toen ze ook de badkamer wilden verbouwen en aan de klusjesman vroegen of hij iemand kon aanraden die dat netjes kan, vertelde hij dat hij daar zelf erg bedreven in was.
Toen wij een half jaar later gebeld werden door de wanhopige mevrouw, lekte het beneden op 3 verschillende plaatsen uit het plafond, tegels lieten los, het douchescherm stond los en de wastafels waren aangesloten met aan elkaar gekoppelde slangen die 2 meter over de tegels liepen. Ik heb eerst even een kwartiertje mee staan huilen met mevrouw.
De lekkages werden verholpen, maar de klant had na de €12.000,- die zij de Klussenier had moeten betalen voor haar badkamer geen geld meer over om het verder te laten opknappen. Triest. Ook omdat de aannemer al 4 maanden niet meer op kwam dagen en niet meer te bereiken was.

Ook Poolse "tegelzetters" kunnen er wat van. Tegels snijden op de badrand en de stukken tegels in het splinternieuwe bad laten vallen. Als ze geconfronteerd worden met de schade kunnen ze ineens geen woord Nederlands of Engels meer en word er naar de Hollandse aannemer gewezen, die de Polen door de klant door de strot geduwd heeft gekregen omdat ze zo lekker goedkoop zijn.
Tata Steel IJmuiden liet bij de nieuwe Stoffilterfabriek het oog- en nooddouche systeem door een Duits bedrijf aanleggen. Alleen zijn daar de voorschriften op het gebied van legionella-beheersing iets anders. Een IJmuidens bedrijf had naderhand 2 weken werk om het splinternieuwe systeem aan stukken te zagen en de benodigde veiligheidseisen toe te passen. Was het toch weer niet zo goedkoop.

De laatste jaren dat ik in de particuliere bouw werkte werd het dan ook steeds minder leuk. Aan het begin van elke verbouwing was alles nog koek en ei, maar zodra het eind van verbouwingen in zicht kwam gingen klanten er alles aan doen om de laatste termijnen niet te hoeven betalen. Mondelinge afspraken over meerwerk waren opeens nooit gemaakt, dus dat werd niet betaald. Tegen de monteurs wordt gezegd dat het er prachtig uit ziet, maar in de tijd dat hij op de terugweg is naar de zaak word zijn baas gebeld. 'Waar is de monteur in vredesnaam mee bezig geweest?? Zo was het niet afgesproken. Dit gaan we niet betalen!'. Aldus.

De bekende tapijtenboer Ubo K. te IJ. maakte het nog het bontststsstt. Zijn elektricien had de spotjes niet op de goede plek geplaatst, de tegelzetter had de tuintegels beschadigd met snijden en de loodgieter had de handdoekhaakjes en wastafels verkeerd opgehangen. Alles was in overleg gegaan, maar niet zwart op wit gezet. In alle gevallen mocht het best zo blijven zitten, mits meneer K. de laatste betalingstermijnen niet hoefde te betalen. Toen zijn verbouwing erop zat had inmiddels 3 man hem geprobeerd aan te vliegen, maar die laatste termijnen zijn nooit betaald.
Een half jaar later kwam hij zijn excuses aanbieden, maar dat is door geen van de betrokkenen geaccepteerd.
En zo heb ik nog een stuk of 10 voorbeelden, maar die zal ik u besparen..

Op tv zijn er verscheidene programma's over aannemers die hun klanten belazeren, maar misschien is het een idee om ook een programma te maken over klanten die hun aannemers belazeren. Ik denk zo maar dat daar meer gevallen van zijn dan andersom.